MYŚLi   PRZEWIĄZANE  WSTĄŻKĄ

"Gdziekolwiek będziesz, cokolwiek się stanie, 
Będą miejsca w książkach i miejsca przy stole.
Kasztan kiedy kwitnie lub owoc otwiera
Będą drzewa, ulice, ktoś nagle zawoła.
Ktoś do drzwi zapuka, pamięć przyniesie
Z kwiatem, z godziną, z kolorem.
Gdziekolwiek będziesz, cokolwiek się stanie/.../".

/Marek Grechuta, Gdziekolwiek/

Lubię myśleć, że poranki mają swoje obietnice, które zapowiada budzący mnie śpiew ptaków w koronie sędziwego orzecha za oknem. Czym dzisiaj mnie uraczą, zaskoczą, zwiodą...?

Ta niepewność wywołuje ekscytację, zupełnie jak pierwsze wizyty w nieznanych miastach i galeriach obrazów wielkich mistrzów.

Zaglądające z zagadkową ciekawością promienie słońca prowadzą grę światła i cienia z wybranymi przedmiotami w moim pokoju. Ich uwaga skupia się na drewnianej walizce, której twarz niepewnie wychyla się spod łóżka.

Czy ona coś ukrywa? Czegoś się obawia? A może wzruszona szczerością i ciepłem słonecznych promyków poczuła się bezpieczna, silna i gotowa, by ponownie otworzyć się przede mną i światem?

Zachęcona jej otwartością, unoszę wieko i zaglądam do środka. Odnajduję zawinięte w kolorowe, cienkie i szeleszczące  pergaminy moje dzienniki (Początek 1994 r.), kalendarze, kartki oraz listy. To w nich skrzętnie przechowuję myśli szczęśliwe, dobre, pełne strachu, zgaszone, moje - przewiązane wstążką. 

Zapewne każdy posiada własny sposób na gromadzenie przemyśleń. Dziś opowiedziałam Wam o swoim  - nieco romantycznym, wielce sentymentalnym, ale sprawdzonym pomyśle.

Jak wyglądają Wasze inwencje twórcze odnośnie zbioru życiowych refleksji?