SPOJRZENIE NA MNIE

”/…/ Nie mów nikomu tylko mędrcom – nie mów mędrcom tylko sobie,       w chwilach spojrzenia otwartego staraj się zachować pamięć o tym spojrzeniu na chwile – przeciw chwilom – gdy świat szarzeje i zamiera, gdy nic z niczym nie chce się połączyć, nic nie drga i nie wprawia w drżenie nas/…/”.

/Wojciech Karpiński, Fajka van Gogha/

Odnaleźć siebie w rozrzuconych chwilach wczoraj i dziś pomagają wspomnienia, często – wyobraźnia.

Znaleźć miejsce we współczesnym świecie to zadanie, z którym każdy z nas mierzy się osobiście.

I tak pojawiają się życiowi szczęśliwcy, entuzjastyczni pasjonaci, przeciętnie zadowoleni.

Czy los człowieka wraz z pełnioną w życiu rolą (jedną z tych wcześniej wymienionych) jest zapisany w gwiazdach? Czy to nasza karma, przeznaczenie, fuga?

Być może my sami, po prostu, przyjmujemy pozy zgodne z oczekiwaniami, narzuconymi wytycznymi i niespełnionymi nadziejami innych. Co uczynić, by nasze wybory tworzyły obraz całości, zgodny z tym, co wydaje się pokazywać drogowskaz duszy?

Znam jedną odpowiedź:” Spojrzeć na siebie, a potem – zapragnąć przyjrzeć się światu”.

Zapraszam na chwile widzenia, odnalezione w stylizacjach ubrań, wnętrz, przeżytych podróżach, odkrytych miejscach, napotkanych przedmiotach, przeczytanych książkach, obejrzanych filmach, wystawach, wysłuchanych różnorodnych dźwiękach muzyki.

Zapraszam na chwile spojrzenia, które niczym „Koronczarka” z obrazu Jana Vermeera Van Delft tkają naszą codzienność.

Zatem, witajcie!!!